Εάν βγείτε έξω και ρωτήσετε δέκα άντρες για ποιο σκοπό είναι η πλαστική χειρουργική επέμβαση, πολλοί θα απαντήσουν χωρίς δισταγμό: «Να αυξήσει το στήθος των γυναικών». Αυτή η λογική δεν είναι τυχαία: ο ανθρώπινος πολιτισμός, είτε οι γυναίκες το θέλουν είτε όχι, είναι εγγενώς πατριαρχικός, δηλαδή, οι άνδρες κυριαρχούν σχεδόν παντού. Η προτομή για αυτούς είναι το πιο ελκυστικό μέρος του γυναικείου σώματος.
Επομένως, κυρίες από την αρχαιότητα, προκειμένου να κάνουν πιο έντονη εντύπωση στο ισχυρό μισό της ανθρωπότητας, έχουν βρει διαφορετικούς τρόπους για να κάνουν το στήθος τους πιο εμφανές. Στην αρχή, αυτά ήταν ρούχα με βαθιές λαιμόκοπες και μετά εσώρουχα, που δημιουργεί ευεργετικά οπτικά εφέ. Αλλά όλα αυτά ήταν προσωρινά μέτρα και οι γυναίκες ήθελαν κάτι μόνιμο ή τουλάχιστον διαρκές.
Μόνο η ανάπτυξη της πλαστικής χειρουργικής βοήθησε τις γυναίκες να φανούν πραγματικά σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες και να πληρούν τα πρότυπα εξωτερικής ομορφιάς που καθορίζονται από τους άνδρες. Το 1889, συνέβη κάτι που ονειρευόταν εκατομμύρια όμορφες γυναίκες σε όλο τον κόσμο - εφευρέθηκε μια μέθοδος τεχνητής αύξησης του μαστού, η οποία αργότερα έγινε γνωστή ως ενδοπροσθετική των μαστικών αδένων (από τις ελληνικές λέξεις «ενδόν» - «μέσα» και «πρόσθεση») "-" προσθήκη, προσχώρηση ").
Το πρώτο υλικό που χρησιμοποιήθηκε για την αύξηση του μαστού ήταν η παραφίνη, η οποία ονομάστηκε για πρώτη φορά κερί πετρελαίου, καθώς κατασκευάστηκε από αυτό το εύφλεκτο υγρό. Στις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, η αισθητική ιατρική δοκίμασε πολλά υλικά που θα ήταν κατάλληλα για ενδοπροσθετικά: ελεφαντόδοντο και γυάλινες χάντρες, πολυαιθυλένιο και πολυουρεθάνη, αφρός πολυεστέρα και πολλά άλλα. Όλα αυτά οδήγησαν σε λυπηρές συνέπειες.
Μόνο το 1961 δύο αμερικανοί πλαστικοί χειρουργοί από το Χιούστον, ο Thomas Cronin και ο Frank Gerow, κατασκεύασαν και χρησιμοποίησαν τα πρώτα εμφυτεύματα σιλικόνης κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, κάνοντας μια πραγματική ανακάλυψη στην αισθητική ιατρική. Όμως χρειάστηκε περισσότερο από μισό αιώνα για την εφεύρεση των εμφυτευμάτων πέμπτης γενιάς στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Διακρίνονται από βελτιωμένα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά: είναι πυκνότερα και πιο αξιόπιστα, το γέλη που τα γεμίζει έχει υψηλή αντοχή, επομένως δεν διαρρέει μέσω του κελύφους.
Στάδια λειτουργίας
Δεδομένου ότι τα ενδοπροθετικά των μαστικών αδένων είναι μια μάλλον σοβαρή χειρουργική επέμβαση, πραγματοποιείται μόνο υπό γενική αναισθησία. Καθ 'όλη τη διάρκεια της επέμβασης, με τη βοήθεια ειδικών οθονών, παρακολουθούνται όλα τα ζωτικά σημεία του σώματος: αρτηριακή πίεση, καρδιακός ρυθμός, βαθμός κορεσμού οξυγόνου στο αίμα κ. λπ.
Πριν από τη χειρουργική επέμβαση, ο χειρουργός εφαρμόζει μια σήμανση με ειδικό δείκτη, σύμφωνα με την οποία εκτελείται η χειρουργική πρόσβαση. Οι τομές γίνονται συνήθως έτσι ώστε οι μετεγχειρητικές ουλές να είναι ελάχιστα ορατές. Η επιλογή της χειρουργικής πρόσβασης εξαρτάται από έναν αριθμό καθοριστικών παραγόντων. Συγκεκριμένα, αυτά είναι:
- θέση (υψηλή, μεσαία ή χαμηλή) των μαστικών αδένων στο θωρακικό τοίχωμα.
- την παρουσία ή την απουσία πρόπτωσης του μαστού - ptosis και το βαθμό της (υπάρχουν τρία από αυτά)
- χαρακτηριστικά του δέρματος: πάχος και ελαστικότητα, παρουσία ραγάδων.
- ανατομικά χαρακτηριστικά των θωρακικών κύριων μυών, του στέρνου και των πλευρών.
Στη συνέχεια διαμορφώνεται μια τσέπη (κρεβάτι) για την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Μπορεί να εντοπιστεί κάτω από το θωρακικό μείζον μυ, κάτω από τον μαστικό αδένα, ή να γίνει συνδυασμένη επιλογή. Η πρώτη μέθοδος χρησιμοποιείται συχνότερα επειδή παρέχει ένα πιο σταθερό αποτέλεσμα.
Μετά την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων, η πληγή ράβεται. Για να επιτευχθεί το καλύτερο καλλυντικό αποτέλεσμα, τα ενδοδερμικά καλλυντικά ράμματα εφαρμόζονται χρησιμοποιώντας ένα σύγχρονο απορροφήσιμο υλικό ράμματος ή χρησιμοποιείται μια ειδική ιατρική κόλλα. Στη συνέχεια, τοποθετείται ένα ένδυμα συμπίεσης στον ασθενή για να αποφευχθεί η μετατόπιση των εμφυτευμάτων και η ανάπτυξη οιδήματος μετεγχειρητικού ιστού. Για αρκετές ώρες μετά την επέμβαση, η ασθενής βρίσκεται στο θάλαμο αποκατάστασης, όπου η κατάστασή της παρακολουθείται από το ιατρικό προσωπικό.
Σε γενικές γραμμές, η επέμβαση για ενδοπροσθετικά των μαστικών αδένων διαρκεί από 40 λεπτά έως μιάμιση ώρα. Μερικές φορές διαρκεί περισσότερο ανάλογα με τη χειρουργική τεχνική που χρησιμοποιείται και έναν αριθμό άλλων παραγόντων. Για παράδειγμα, η επιθυμία της ασθενούς να μεγαλώσει ταυτόχρονα τα στήθη της με διάφορα μεγέθη. Επιπλέον, εάν είχατε προηγουμένως χειρουργική επέμβαση ανασυγκρότησης του μαστού μετά από καρκίνο του μαστού ή τραυματισμό, η διαδικασία μπορεί να είναι πιο δύσκολη και να διαρκέσει περισσότερο.
Μέθοδοι λειτουργίας
Υπάρχουν τέσσερις βασικοί τύποι χειρουργικών προσεγγίσεων που χρησιμοποιούνται σε όλο τον κόσμο.
- Υποβρύχιο (κάτω από τον μαστικό αδένα).
Αυτή η μέθοδος περιλαμβάνει το κόψιμο του δέρματος μόνο κάτω από το στήθος (στο υποβρύχιο δίπλωμα), το οποίο, παρουσία μιας καλά σχηματισμένης πτυχής, καθιστά τις τομές μη διακριτικές. Σε άλλες περιπτώσεις, αυτή η πρόσβαση δεν παρέχει επαρκή καλλυντικά οφέλη. Τα πλεονεκτήματα αυτής της πρόσβασης περιλαμβάνουν το γεγονός ότι κατά τη χρήση του, ο ιστός του μαστού ουσιαστικά δεν επηρεάζεται. - Περιαιολόγος.
Με αυτήν την προσέγγιση, η τομή βρίσκεται κατά μήκος του κάτω ημικύκλου της areola, στα όρια του χρωματισμένου δέρματος areola και του άβαφου δέρματος. Λόγω αυτού, μετά από μερικούς μήνες, η μετεγχειρητική ουλή γίνεται σχεδόν αδιακρίτως. Σε αυτήν την περίπτωση, ο ιστός του μαστού κινείται χωριστά στο κάτω τμήμα. Αυτό με κανένα τρόπο δεν επηρεάζει την πιθανότητα θηλασμού στο μέλλον και, σε αντίθεση με τις κοινές παρανοήσεις, δεν μειώνει την ευαισθησία των θηλών κατά τη μετεγχειρητική περίοδο. - Άξονας (μασχαλιαία).
Αυτή η εκδοχή της χειρουργικής προσέγγισης περιλαμβάνει την τομή στην μασχάλη. Αυτό επίσης δεν επηρεάζει τον ιστό του μαστού. Η χρήση της μεθόδου είναι πιο δικαιολογημένη όταν το αρχικό μέγεθος είναι πολύ μικρό και το στήθος δεν έχει σχηματιστεί. Σε άλλες περιπτώσεις, έχει περιορισμούς. Για μασχαλιαία πρόσβαση, απαιτείται ενδοσκοπικός εξοπλισμός βίντεο. Σας επιτρέπει να εκτελέσετε τη λειτουργία με μεγαλύτερη ασφάλεια και λιγότερο τραυματικά, δεδομένης της απόστασης της τομής από την περιοχή λειτουργίας. - Διαπερατικός.
Αυτή είναι μια σπάνια χρησιμοποιούμενη τεχνική. Αυτό συνεπάγεται την τοποθέτηση ενός εμφυτεύματος μέσω μιας τομής στην ομφαλική περιοχή. Έτσι, μπορεί να τοποθετηθεί μόνο εμφύτευμα με αλατούχο διάλυμα. Πρώτα, το κέλυφος του εμφυτεύματος είναι εγκατεστημένο και μετά γεμίζεται. Τέτοιες ενδοπροθέσεις μαστού δεν χρησιμοποιούνται πρακτικά, καθώς, όπως έχει δείξει η εμπειρία, τα εμφυτεύματα σιλικόνης μπορούν να επιτύχουν ένα πιο σταθερό αποτέλεσμα, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις αποχρώσεις μιας συγκεκριμένης περίπτωσης.
Η τελική επιλογή της μεθόδου τοποθέτησης εμφυτεύματος και χειρουργικής πρόσβασης εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά κάθε ασθενούς και μόνο μια επιλεκτική ατομική προσέγγιση σε κάθε περίπτωση μπορεί να επιτύχει το πιο αισθητικό αποτέλεσμα.
Προετοιμασία για χειρουργική επέμβαση
Πριν ξεκινήσει να προετοιμάζεται για τη χειρουργική επέμβαση, ο ασθενής θα πρέπει να ρωτήσει τον πλαστικό χειρουργό για όλες τις πτυχές της προγραμματισμένης διαδικασίας: τον τύπο του εμφυτεύματος, τον κατασκευαστή, τη διαθεσιμότητα και τη διάρκεια της εγγύησης, το σχήμα, τον τύπο του κελύφους και την πλήρωση. Τα πιο συνηθισμένα στον κόσμο σήμερα είναι εμφυτεύματα σιλικόνης με κέλυφος και γέμισμα - γέλη σιλικόνης με μνήμη σχήματος.
Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι πληρωτικών εμφυτευμάτων.
- υγρό σιλικόνης, παρόμοιο με το φυτικό έλαιο.
- τυπική σιλικόνη συνεκτική (η συνοχή είναι ο δεσμός μεταξύ των μορίων μιας ουσίας, η οποία καθορίζει την αντοχή της) γέλης, που μοιάζει με ζελέ σε συνέπεια.
- γέλη σιλικόνης με υψηλό βαθμό συνοχής, που μοιάζει με μαρμελάδα με συνέπεια.
- σιλικόνη gel "soft touch" (από το αγγλικό "soft touch") - αυξημένη απαλότητα.
- αλατούχο διάλυμα, με συνέπεια που μοιάζει με σάκο γεμάτο με νερό.
- σογιέλαιο, παρόμοιο σε συνέπεια με το πρώτο πληρωτικό.
Κάθε πληρωτικό έχει τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Για παράδειγμα, ένα πολύ συνεκτικό τζελ διατηρεί το σχήμα του καλά με υψηλό επίπεδο προβολής, αλλά είναι πιο πυκνό στην αφή. Το αλατούχο κάνει το στήθος να αισθάνεται όσο πιο απαλό και φυσικό γίνεται, αλλά δεν διατηρεί το σχήμα του. 8-10 μήνες μετά την έναρξη της χρήσης, μπορεί να ξεκινήσει ο σχηματισμός κρυστάλλων αλατιού, οι οποίοι μπορούν να διαπεράσουν το κέλυφος.
Επιπρόσθετα, υπάρχει ένα «γαργαλητό» αποτέλεσμα, το οποίο επίσης δεν ταιριάζει σε όλους τους ασθενείς.
Υπάρχει ένας άλλος τρόπος για να μεγεθύνετε τα στήθη χωρίς τη χρήση ξένων υλικών. Αυτή είναι η εισαγωγή των λιποκυττάρων - λιποπλήρωση ή λιποδιαμόρφωση. Αυτή η μέθοδος προτάθηκε σχετικά πρόσφατα, το 2004, αν και παρόμοια πειράματα έχουν πραγματοποιηθεί από το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. Ωστόσο, εκείνα τα χρόνια, η εμφύτευση λίπους δεν έδωσε θετικό αποτέλεσμα, καθώς απορροφήθηκε γρήγορα από το σώμα.
Σήμερα, οι πλαστικοί χειρουργοί έχουν μάθει να επεξεργάζονται λιπώδη κύτταρα με τέτοιο τρόπο ώστε το αποτέλεσμα της εισαγωγής τους να διαρκεί περισσότερο. Παρόλα αυτά, μετά από ενάμισι χρόνο, απορροφάται έως και το 60% του μεταμοσχευμένου όγκου ιστού, οπότε η επέμβαση θα πρέπει να επαναληφθεί. Έτσι, σε αντίθεση με τα εμφυτεύματα σιλικόνης, η λιποπλήρωση είναι ένα προσωρινό μέτρο.
Πριν από τη χειρουργική επέμβαση αύξησης του μαστού, ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε πλήρη ιατρική εξέταση για να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχουν ιατρικές αντενδείξεις και να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανοί κίνδυνοι. Θα περιλαμβάνει:
- εξετάσεις αίματος: κλινικές και βιοχημικές, για πήξη, για παράγοντα ομάδας και Rh, για HIV, σύφιλη και δείκτες ηπατίτιδας C και B ·
- γενική ανάλυση ούρων.
Επιπλέον, απαιτείται μαστογραφία ή υπέρηχος των μαστικών αδένων, ακτινογραφία θώρακος ή φθοριογραφία, ηλεκτροκαρδιογράφημα, υπερηχογράφημα των φλεβών των κάτω άκρων. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια συνεννόησης με έναν πλαστικό χειρουργό, ο ασθενής πρέπει να ενημερώνεται για όλες τις υπάρχουσες ασθένειες, προηγούμενες επεμβάσεις, αλλεργικές αντιδράσεις, καθώς και για τα φάρμακα που λαμβάνονται, συμπεριλαμβανομένων των συμπληρωμάτων διατροφής.
Επίσης, πριν από την επέμβαση, θα πρέπει να σταματήσετε το κάπνισμα και να πάρετε αλκοόλ τουλάχιστον δύο εβδομάδες πριν από την επέμβαση, καθώς το πρώτο έχει κακή επίδραση στην επούλωση και το δεύτερο δεν συνδυάζεται με αντιβιοτικά, τα οποία συνταγογραφούνται για προφυλακτικούς σκοπούς στο μετεγχειρητική περίοδος.
Επιπλέον, κάθε γυναίκα που σχεδιάζει μαστοπλαστική πρέπει να γνωρίζει και να λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι ο προγραμματισμός εγκυμοσύνης είναι εξαιρετικά ανεπιθύμητος εντός ενός έτους μετά την επέμβαση. Το γεγονός είναι ότι οι αλλαγές στα ορμονικά επίπεδα κατά την πρώιμη μετεγχειρητική περίοδο και η έναρξη της διαδικασίας γαλουχίας (σχηματισμός μητρικού γάλακτος) μπορούν να επηρεάσουν τα εμφυτεύματα μαστού με τον πιο απρόβλεπτο τρόπο.
Οι αντενδείξεις για την εκτέλεση αρθροπλαστικής του μαστού είναι:
- εγκυμοσύνη;
- Διαβήτης;
- σοβαρές ενδοκρινικές και αυτοάνοσες ασθένειες
- παραβίαση της πήξης του αίματος.
- ασθένειες των μαστικών αδένων (συμπεριλαμβανομένων των μαζών), που απαιτούν παρατήρηση από έναν ογκολόγο.
- επιδείνωση υφιστάμενων χρόνιων παθήσεων ·
- ασθένειες των καρδιαγγειακών και αναπνευστικών συστημάτων, οι οποίες αποτελούν αντένδειξη για τη γενική αναισθησία.
- ηλικία κάτω των 18 ετών
- λιγότερο από έξι μήνες μετά τη διακοπή του θηλασμού.
Αποκατάσταση μετά από χειρουργική επέμβαση
Η πλήρης ανάρρωση μετά την αρθροπλαστική του μαστού εμφανίζεται μέσα σε λίγους μήνες. Αυτή η περίοδος μπορεί να χωριστεί σε διάφορα κύρια στάδια.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων 3-4 ημερών μετά την επέμβαση, ο ασθενής μπορεί να αισθανθεί δυσφορία: αίσθημα βαρύτητας και έκρηξης στην περιοχή των κύριων μυών του θωρακικού. Διακόπηκαν λαμβάνοντας αναλγητικά που συνταγογραφήθηκαν από τον θεράποντα ιατρό. Την τέταρτη ημέρα, αυτές οι εκδηλώσεις συνήθως εξαφανίζονται.
Είναι πιθανό οίδημα μαλακών ιστών στην περιοχή της επέμβασης. Μερικές φορές διαρκεί αρκετές εβδομάδες και εξαπλώνεται στην κοιλιά. Αυτές είναι κοινές εκδηλώσεις και δεν πρέπει να προκαλούν ανησυχία.
Οι κινήσεις των χεριών για τις πρώτες 24-48 ώρες μετά τη διαδικασία θα είναι περιορισμένες.
Κατά την πρώτη εβδομάδα, μην οδηγείτε. Προς το παρόν, είναι καλύτερο να διατηρείτε τα ρούχα σας όσο πιο άνετα και να αφαιρούνται όσο το δυνατόν πιο εύκολα.
Θα πρέπει να περιορίσετε τη σωματική δραστηριότητα όσο το δυνατόν περισσότερο. Ωστόσο, η ανάπαυση στο κρεβάτι δεν είναι καθόλου απαραίτητη. Συνιστάται επίσης να αποφεύγετε την κατανάλωση νικοτίνης και αλκοόλ.
Μια εβδομάδα μετά τη χειρουργική επέμβαση, μπορείτε να οδηγήσετε ένα αυτοκίνητο, αλλά μόνο εάν δεν παίρνετε ανακουφιστικά πόνου που επηρεάζουν σοβαρά τις κινητικές ικανότητες. Είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε τον χειρουργό σας πριν επιστρέψετε στην οδήγηση.
Εάν η εργασία σας δεν σχετίζεται με έντονη σωματική δραστηριότητα, τότε η επιστροφή στην εργασία είναι δυνατή σε μια εβδομάδα. Ωστόσο, θα εξακολουθεί να είναι απαραίτητο να αποφευχθεί η ανύψωση βαριών αντικειμένων (άνω των 4-5 κιλών) και η αποφυγή υπερβολικής σωματικής δραστηριότητας.
Ένα μήνα μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο γιατρός σας πιθανότατα θα σας επιτρέψει να συνεχίσετε την ελαφριά άσκηση. Ωστόσο, οι περισσότεροι χειρουργοί δεν συνιστούν ακόμη να ασκήσουν μεγάλη επίδραση στο άνω μέρος του σώματος κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ιδίως με τη συμμετοχή των βασικών μυών του θωρακικού. Οι ελαφριές ασκήσεις καρδιο είναι δυνατές χωρίς τρέξιμο και κολύμπι. Γύρω από αυτό το διάστημα, θα αρχίσετε να βλέπετε τα αποτελέσματα της αύξησης του μαστού. Τα στήθη θα αρχίσουν να βυθίζονται πίσω στη φυσική τους θέση και να πάρουν ένα πιο φυσικό σχήμα. Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες. 4 εβδομάδες μετά τη χειρουργική επέμβαση, τα ρούχα συμπίεσης αφαιρούνται συνήθως και τα σουτιέν μπορούν να φορεθούν χωρίς underwire και push-ups.
Λίγους μήνες μετά τη χειρουργική επέμβαση, θα μπορείτε να δείτε αν τα αποτελέσματα είναι όπως αναμενόταν. Όσον αφορά τις ουλές, θα συνεχίσουν να εξασθενίζουν σταδιακά με την πάροδο του χρόνου και να συνδυάζονται με το περιβάλλον δέρμα. Θα πρέπει να γίνουν σχεδόν αόρατα μέσα σε ένα χρόνο, εάν φροντιστούν σωστά. Δύο έως τρεις μήνες μετά τη χειρουργική επέμβαση, το στήθος γίνεται πιο μαλακό, αποκτά τη συνέπεια ενός φυσικού μαστικού αδένα και στη συνέχεια κάθε μήνα θα μαλακώνει όλο και περισσότερο. Μετά από τρεις μήνες, μπορείτε να ξεκινήσετε πιο έντονες ασκήσεις για το άνω σώμα.
Υπάρχουν μερικές ακόμη συμβουλές μετά την επέμβαση που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να επιταχύνετε την ανάκτησή σας:
- αποφύγετε τη λήψη φαρμάκων που επηρεάζουν την πήξη του αίματος.
- ενυδατώνετε τακτικά το στήθος σας για να αποφύγετε ραγάδες.
- καταστέλλει την επιθυμία να αφαιρέσετε τους επιδέσμους και να δείτε την πρόοδο - αυτό μπορεί να προκαλέσει μόλυνση.
- δώστε στα εμφυτεύματά σας χρόνο να "προσαρμοστούν": στην αρχή θα φαίνονται αφύσικα, με έναν υπερπληρωμένο άνω πόλο, αλλά σταδιακά θα πάρουν ένα φυσικό σχήμα δακρύων.
- φροντίστε να ξεκουραστείτε, καθώς αυτό επιταχύνει τη διαδικασία ανάκτησης.
- αποφύγετε να φοράτε σφιχτά ρούχα, ειδικά αυτό που απαιτεί να σηκώσετε τα χέρια σας ψηλά όταν φοράτε
- για ένα μήνα μετά την επέμβαση, χρειάζεται μόνο να κοιμηθείτε στην πλάτη σας! Δεν μπορείτε να κοιμηθείτε στο πλάι σας, και ακόμη περισσότερο στο στομάχι σας. Τις πρώτες μέρες, θα είναι πιο εύκολο να κοιμηθείτε με μαξιλάρια ψηλά πίσω από την πλάτη σας.
- εάν αισθανθείτε έντονο πόνο, ασύμμετρο οίδημα ή εάν ο επίδεσμος είναι υγρός, συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό.
- Μην ανησυχείτε εάν παρουσιάσετε αυξημένη ή μειωμένη ευαισθησία στη θηλή μετά από χειρουργική επέμβαση: αυτό είναι φυσιολογικό.
- Οι αισθήσεις στα δεξιά και στα αριστερά μπορεί να μην είναι οι ίδιες - αυτό δεν είναι ένδειξη προβλήματος και συμβαίνει σε όλους σχεδόν.
- Σημειώστε ότι οι περισσότερες γυναίκες μπορούν να θηλάσουν μετά από χειρουργική επέμβαση, αλλά η παραγωγή γάλακτος μπορεί να επιβραδυνθεί.